Dat liefde voor jezelf belangrijk is weten we inmiddels wel. Maar waarom vinden we dat dan vaak nog zo moeilijk?
Weet je waarom ik de naam voor mijn studio heb gekozen? Aminda is Esperanto en betekent zoveel als "worthy to be loved". Het raakt me dat er zoveel vrouwen zijn die dat gevoel in de loop der jaren een beetje zijn kwijtgeraakt. En soms veel meer dan een beetje. Door allerlei omstandigheden zijn ze zichzelf vergeten. Vergeten dat ze het zo waard zijn om geliefd te zijn. In de eerste plaats door zichzelf, daar begint het. Maar hoe doe je dat als:
- je man je heeft verlaten voor iemand anders
- je geopereerd bent en er niet meer hetzelfde uit ziet als vroeger
- je tobt met je gezondheid
- je worstelt met een traumatische ervaring
- je worstelt met je geaardheid of gender
- je vecht tegen kanker en als gevolg daarvan je haar verliest, je borst(en), je energie
- je vindt dat je te dik bent, te dun, te oninteressant, te lelijk, te oud
- je door allerlei omstandigheden het gevoel hebt dat er niemand op jou zit te wachten
Dan is het niet genoeg te weten met je verstand dat ook jij het waard bent geliefd te zijn, door anderen èn door jezelf. Want wat als je het niet voelt? En wat als je het gevoel hebt dat dat altijd zo zal blijven?
Ik las pas een tekst waar zoveel wijsheid in zit:
"You must master a new way to think before you can master a new way to be"
In die richting ligt het begin van zelfliefde. Hoe je over jezelf denkt bepaalt wat jij ziet in de spiegel, niet andersom. Lees dat nog eens!
(wordt vervolgd)
Reactie plaatsen
Reacties